O PORADNIKU
WSTĘP
Gdzie jest takie miejsce, do którego powroty pamięci wciąż chcą nam o czymś opowiedzieć? Gdzie słowa różnorodność, odmienność, śmierć, powstanie z ruin, pamięć, dziedzictwo nie po- zwalają o sobie zapomnieć w każdym miejscu i chwili?
Oddajemy w Państwa ręce „Poradnik dobrych praktyk architektonicznych dla Muranowa”, którego celem jest przybliżenie architektury i przestrzeni muranowskiej oraz pomoc w jej zrozumieniu. Nie jest to łatwe, bo fundamentami Muranowa jest nieistniejąca dzisiaj zabudowa, całkowicie zniszczona w czasie II wojny światowej. Jedyną pozostałością minionego świata są pojedyncze ostańce, układ ulic w wielu miejscach identyczny z przedwojennym oraz znajdowane tam i ówdzie stare studzienki i włazy.
Architekt Bohdan Lachert – twórca Muranowa, w 1949 roku na łamach pisma „Architektura” pisał o idei będącej podstawą projektu osiedla:
„Tak jak uwarstwienia starożytnej Troi pozwoliły archeologom zbadać i poznać historię, tak budowa nowej dziel- nicy mieszkaniowej dla świata pracy na Muranowie, na wzniesieniu gruzowym, będzie świadectwem powstania nowego życia na gruzach dawnych stosunków społecznych, na terenie upamiętniającym bezprzykładne barbarzyństwo hitleryzmu i bohaterstwo powstańców Ghetta”.
Ze zniszczeń w przyszłość – jak pisał Adolf Ciborowski w albumie „Warszawa – o zniszczeniu i odbudowie miasta”.
Pamięć o nieistniejącym mieście i tragedii stworzyła Osiedle pomnik, na 3 000 000 metrach sześciennych gruzu powstały domy.
Zdefiniowanie granic Muranowa to złożone zadanie. W poradniku opisujemy obszar wyznaczony aleją Solidarności i ul. Leszno od południa, ul. Okopową od zachodu, ul. Słonimskiego od północy oraz ulicami Bonifraterską i Miodową od wschodu. Przesłanek historycznych do wyznaczenia obszaru Muranowa jest wiele. Od północnego wschodu w XVIII wieku powstaje Pałac Murano – posiadłość Józefa Szymona Bellottiego, od której swoją nazwę wziął Muranów. Kurjer Warszawski z dnia 26 czerwca 1829 roku opisuje popołudnie na Targu Muranów zwanym (…)
Marek Ślusarz
